เพื่อนเจ้าสาว

เมื่อวานนี้เป็นงานแต่งงานเพื่อนคนนึง รู้จักกันมาเป็น10ปีแล้ว เป็นสาวน้อย(อวบๆ) เมื่อเช้าก็ไปงานรดน้ำ ต้องเรียกว่าไปช่วยงานถึงจะถูก ได้ออกไปเชิญขันหมากด้วย สนุกดี เดี๋ยวเอารูปมาลงให้ดูนะ

...นึกถึงตอนไปงานแต่งงานก็อบ นึกถึงตูน เออ ตูนน่าจะมาด้วยแฮะ...

ช่วงค่ำจัดงานที่ปาร์คนายเลิศ(ฮิลตั้น) ไปเชิญแขกเข้างาน ดีใจเจอเพื่อนเก่าๆ เสียดายมากันไม่เยอะมาก ส่วนมากเป็นแขกผู้ใหญ่ แต่เราคุยกันแล้วว่า เดี๋ยวมีนัดเจอกันอีกแน่นอน(ในเดือนนี้แหละ ก่อนเราไปโตรอนโต)

ได้เห็นงานแล้วก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ เราเคยมีความรู้สึกแปลกๆกับงานแต่งงานมาก่อน แบบ เอ๊ ทำไมมันต้องมาทำยังงี้ๆๆๆๆกันด้วย

แต่เชื่อไม๊ว่า ความรู้สึกแปลกๆนั้นค่อยๆหายไปทุกครั้งที่เราได้ไปงานแต่งของใครสักคน

ตอนนี้ เราเริ่มชินกับมันมากขึ้น เราเข้าใจอะไรๆมากขึ้น แบบว่า

อ่อ...ไอ้ที่เค้าทำแบบนี้มันเพื่ออะไร จริงๆมันไม่มีอะไรเลยนะ ทุกสิ่งอย่างทำเพื่อความเป็นสิริมงคลทั้งสิ้น และก้เพื่อประกาศให้ชาวบ้านชาวช่องรู้แล้วว่า ลูกสาวชั้น ลูกชายชั้น แต่งงานแร้วนะยะ ทีนี้ถ้าเธอเห็นเขาทั้งสองไปไหนมาไหนกระหนุงกระหนิง ก็อย่าได้เอาไปเม้าท์เชียวล่ะ เพราะเค้าเป็นสามีภรรยากัน...

บางอย่างที่เราเคยเห็นว่ามันงี่เง่านะ เช่น การรดน้ำสังข์ เราเคยคิดว่า ทำไปทำไมนี่ แต่พอเราได้ไปยืนข้างหลังคู่บ่าวสาว เราเห็นความหวังดีของญาติๆที่มาร่วมงาน คำอวยพร มันเป็นสิ่งที่ดี เรารู้สึกได้


ส่วนพิธีตอนกลางคืนนะ ตอนส่งเข้าหอ เค้าจะให้คู่บ่าวสาวนอนบนเตียงที่โปรยดอกไม้ ทุกคนยืนอยู่เต็มเลย พ่อแม่ ญาติๆ เพื่อน ช่างภาพ แล้วป้าจิ๋มก็อวยพร "ขอให้มีความสุขนะลูก" "เอ้า หลับตา" "ฝันดีใช่ไม๊คะ" "มีความสุขนะลูก" ส่วนบ่าวสาวก็พูด ค่ะ ครับ นี่ถ้าเป็นคนอื่น เราคงมองขำๆเหมือนทุกทีที่ผ่านมา แต่นี่เป็นเพื่อนเรา มีป้าจิ๋มมาอวยพรต่างๆนาๆ และทุกคนในที่นั้นก็มีความสุขไปด้วย




******

อ่อ แร้วก็นะ พวกที่ชอบมาถามเมื่อไหร่คิวชั้นเนี่ย พวกแก ให้มันทีละขั้นตอนสิยะ ขั้นแรกยังไม่ถึงไหนเล๊ย...

ตอนนี้ก็ฝันๆไปก่อนอะ อยากจัด out door แบบว่าจริงๆแร้วอยาดจัดริมหาดจัง แต่คงยากไป งั้น out door ก็ได้ ฝันไปงั้นแหละ อนาคตอีกยาวไกล